Verbeter de wereld, begin bij je Doodle

Ik heb onlangs de documentaire Earthlings bekeken. Een film waar ik nog nooit van gehoord had (terwijl hij al in 2005 voor het eerst is uitgekomen en in 2015 een 10-jarige jubileum versie is gemaakt), terwijl ik toch al wel wat spraakmakende docu’s op Netflix heb gezien, want dierenwelzijn & het milieu raken mij nu eenmaal . Er werd melding over gedaan in mijn newsfeed en, omdat ik het belangrijk vind om te weten hoe het ervoor staat met de wereld, besloot ik de film meteen te kijken.

Maar een besluit nemen is 1 ding, het ook volledig doorzetten is een tweede. En hoewel ik vol inspiratie en goede moed begon, zonk de moed me al langer al meer in de schoenen. Ik heb nog nooit een docu of film gezien die zo weerzinwekkend is, dat ik uit zelfbehoud de beelden zijdelings naast me af liet spelen, terwijl ik met een half oog op mijn Whatsapp berichten luisterde naar het commentaar (alleen dat is al heftig genoeg). En hoewel ik nog zeker een kwart van de film moet zien (ik moest afbreken, om Tim, mijn zoontje op te halen bij een vriendje) is mijn gemoed zodanig aangetast dat het nu al een onuitwisbare indruk op me heeft gemaakt.

De indruk dat de mens door en door wreed is neigt mijn gebruikelijke naïeve vertrouwen te overschaduwen. Zijn wij nog wel te redden en misschien belangrijker nog: zijn we het überhaupt waard om gered te worden? Er zijn mensen die zeggen: “zolang er dieren gedood worden, blijven er oorlogen gevoerd worden”. En als je die film gezien hebt zul je geneigd zijn het daar onmiddellijk mee eens te zijn. Want mensen die zo wreed met dieren kunnen omgaan, hebben geen hart. En wie geen hart heeft, voelt niks meer en wie niks voelt heeft geen ziel en is daarmee mega gevaarlijk. Ook voor zijn medemens. Geen gevoel is geen scrupules, is geen mededogen, is gewetenloos, is de duivel.

En het is geen wonder dat als we zo met dieren omgaan, we net zo respectloos met de natuur omgaan. We hebben namelijk totaal geen achting voor andere levende wezens. Het lijkt alsof we ooit besloten hebben dat de mensheid superieur is aan alle andere levende dingen, terwijl we juist heel veel van andere wezens kunnen leren. We leven tenslotte niet alleen allemaal op dezelfde Aarde, we zijn ook nog eens allemaal van elkaar afhankelijk. Sterker nog, we zijn allemaal één.

Jouw Labradoodle als coach

Dat heb ik aan den lijve ervaren toen ik begin van dit jaar een magic mushroom ceremonie deed. Ik had een soort eenheidservaring, waarbij ik heel duidelijk zag en voelde dat ik alles al eens geweest was. Het begon met een sterk vibreren en warm worden van mijn handen en armen, waardoor ik wist “ik ben energie”. Toen was ik in een kristalgrot (of misschien was het binnen in de Aarde), toen werd ik een rots (ik kon mijn lichaam voelen vervormen), toen kreeg ik een korte snavel, voelde ik wind en wist ik “ik ben een vogel en vlieg”, vervolgens werd ik steeds een ander dier en voelde ik hoe intuïtief ik was en hoe dicht tot de natuur ik stond. Opeens begon ik te stijgen, steeds verder omhoog en de lucht werd ijler, waardoor ik moest leren anders te ademen en hoe hoger ik ging, hoe meer ik voelde dat ik gevangen zat in mijn lichaam en hoe sterk mijn ego was (die innerlijke stem die maar bleef praten). Het was even een worsteling om te ontdekken hoe ik mijn praten los kon laten en toch verder kon gaan met mijn reis, maar zodra ik me daaraan overgaf kwam er een andere stem voor in de plaats. Een zachte stem die meer op de achtergrond bleef en geduldig wachtte om gehoord te worden i.p.v. door alles heen te beuken om zijn zegje te doen. Ik voelde heel duidelijk wat het verschil was tussen het mentale ego en geestelijk bewustzijn. En toen was ik in het heelal. Ik zag sterren en planeten en ik wist dat er prachtige klanken waren, maar ook een groot gevoel van onvoorwaardelijke acceptatie. Verder helemaal niks. En dat was goed. Het voelde alsof ik alles had dat ik nodig had en dat alles wat wij mensen belangrijk maken, er eigenlijk helemaal niet toe doet. Alles is er al en dat alles was niets. Een zalig, rustgevend niets. Alleen totale onvoorwaardelijke acceptatie, wat ik voelde dat liefde eigenlijk is. Een beetje hetzelfde gevoel als je kunt opwekken met meditatie. Als je alles loslaat, je volledig grondt en je verbindt met de Goddelijke energie…maar dan nog 1000 x sterker en liefdevoller. Het was heerlijk. Ik had er altijd wel kunnen verblijven. Maar toen begon ik te dalen en ik voelde mezelf door een soort lagen heen gaan, alsof ik mijn trilling moest verlagen naar mate ik dichter terug bij de Aarde kwam. En toen begreep ik meteen waarom wij zoveel energielichamen hebben. Zonder zouden wij niet op Aarde kunnen leven, omdat de Aard energie een veel lagere frequentie heeft dan wij (wij zijn immers een ziel in een lichaam. Dat lichaam is stoffelijk, terwijl wij puur energie zijn).

Achteraf wist ik heel duidelijk dat ik mijn eigen reis had gezien, mijn evolutie als mens. Ik kwam als energie vanuit (laten we het de Kosmos noemen, maar het zou ook een planeet kunnen zijn, maar in ieder geval buiten-aards), ben toen Aarde geweest en heb in diverse vormen geleefd, voordat ik mens werd. Ik ben dus alles al geweest en daarmee heb ik dus ook nog alles in mij. Alles is dus inderdaad één. Ook, omdat alles energie is. Wij zijn één met de natuur, wij zijn één met de dieren, met kristallen, met planten, met alles dat leeft. En dat maakt ons niet beter dan hun, dat maakt ons gelijk.

En ergens diep van binnen heb ik dat altijd geweten. Het is ook niet voor niks dat ik met honden ben gaan werken (hoewel ik zelf daar de hogere bedoeling lange tijd niet van ingezien heb, dat heeft de interactie met de Doodles en baasjes me moeten leren). Die film en de huidige staat van de Aarde zijn duidelijk bewijs dat het slecht met ons gaat. Sinds we onze connectie met Moeder Natuur hebben afgesloten zijn we steeds verder van ons ware zelf verdwaald geraakt. Zover zelfs dat we datgene dat ons in leven zou moeten houden, massaal aan het vermoorden zijn. En we lijken het niet eens in de gaten te hebben. Hoe arrogant zijn wij? Wij zijn met zijn allen zo gefocust op geld, dat de hele maatschappij daardoor verwrongen is. Geld is belangrijker gemaakt dan ons welzijn. Belangrijker dan de natuur en omdat er zoveel belangen en macht mee gemoeid zijn, zijn overheden te laks om maar enige verandering door te voeren. Daar alleen word ik al misselijk van. Daar heb ik geen walgelijke beelden voor nodig van mensen die dieren voor ons gewin mishandelen en daar nog lol in lijken te beleven ook.

En nu is het makkelijk om dan te denken “wat een wrede mensen” hoe kun je het over je hart verkrijgen om zo met dieren om te gaan?” Maar het feit dat wij aan het einde van die keten staan (en dat die wreedheden dus massaal overal ter wereld gebeuren enkel en alleen om ONS te voorzien van ons portie dagelijks vlees en zuivel, onze kleding, onze pleziertjes enz, maakt ons geen haar beter. Maar omdat wij graag onze luxe gewoonten behouden en heel gemakkelijk de andere kant opkijken, geven we als het ware toestemming en goedkeuring voor deze wrede praktijken. Sterker nog: we BETALEN ERVOOR! Hoe stom kunnen we zijn?

Dat Corona ontstaan is, dat er overal natuurrampen zijn, dat het klimaat bijna onleefbaar geworden is en dat de natuurlijke bronnen aan het verdampen zijn…(wat we allemaal aan onszelf te danken hebben) is een logisch gevolg van ruim een eeuw ongezond leven. Ik zeg “ongezond” want onze manier van leven is niet gezond voor de Aarde en niet gezond voor onszelf. Er moet ernstig iets veranderen. De huidige maatschappij moet volledig op de schop en dat zal niet zonder slag of stoot gaan. Dat zullen we voelen. En waarschijnlijk in de portemonnee, aangezien geld het enige lijkt te zijn waardoor we echt geraakt kunnen worden. Gelukkig zitten we in een transitie en zijn al vele mensen “wakker” geworden. Ook ik probeer mijn steentje bij te dragen om meer mensen “wakker” te maken. Maar als je dan zo’n film ziet begin je je toch ernstig af te vragen of verandering nog wel mogelijk is. Zijn we niet al te verdorven om onze zielen nog te kunnen redden?

Ik moet geloven van wel, want niets gebeurt voor niks. En zo kom ik bij jouw Doodle uit.
Want wat zie jij als je naar jouw Doodle kijkt? Je ziet onschuld, je ziet schattigheid, je ziet zachtheid, je ziet schoonheid, je ziet liefde en licht, je ziet speelsheid, je ziet ontvankelijkheid, je ziet openheid, je ziet vreugde, je ziet acceptatie…

Maar zie je ook natuur? Want jouw Doodle is een dier, een stukje natuur in jouw huis. En alle eigenschappen die jouw Doodle vertoont is natuur. Hoe één voel jij je met je Doodle? En hoe één voel jij je met de natuur? Waarom zou je met je Doodle WEL liefdevol omgaan en met andere dieren en de natuur niet? Heb je die link überhaupt wel eens gelegd?

Als jij je Doodle nu eens gaat beschouwen als een stukje micro natuur. Hoe ga jij dan met je Doodle om? En wat voer je hem?

Ik geloof dat Doodles ons aan 2 kanten een hele belangrijke les te leren hebben. Ik geloof ook dat ze bij ons zijn voor een hogere reden. Net zoals elke hond op Aarde is om mensen onvoorwaardelijke liefde te geven, geloof ik dat dat voor Doodles ook geldt. MAAR, ik geloof dat er meer is, want dit zijn bijzondere tijden en er is meer voor nodig om ons wakker te maken. Daarom geloof ik dat Doodles extra sensitief zijn. Het zijn gevoelige zielen (zie ze als engelen op Aarde) die veel meer voelen en aanvoelen dan wij. Ze geven ons een kijkje in hoe het is om pure vreugde te zijn, puur licht en liefde. Er bestaan geen gemene of valse Doodles…die kunnen enkel en alleen door de mens gecreëerd worden. Net zoals er ook geen gemene, kwaadaardige baby’s bestaan. Elk mens is van oorsprong ook pure liefde, onschuld en licht. Enkel door toedoen van andere mensen kan hij kwaadaardig worden. Wij mensen zijn dus de enige wezens die elkaar kwaad kunnen doen. En dat komt omdat we een brein hebben, meningen kunnen vormen, over onszelf en de wereld. En daar gaat het vaak mis. Want zodra we onszelf relateren aan die wereld, of aan anderen, gaan we ons inferieur voelen. We verliezen zelfliefde en dan gaat het mis.

Die zelfliefde is een levensvoorwaarde voor elk mens. Liefde van buiten is belangrijk, maar liefde voor onszelf is de basis van alles. Wie geen zelfliefde voelt (of nog erger: dat gat probeert op te vullen met de liefde van een ander en daarin onoverkomelijk teleurgesteld wordt) gaat rare dingen denken en rare dingen doen…(en dan is het geen wonder dat we wreed met onschuldige wezens en onschuldige natuur kunnen omgaan) en helaas is dit een lot dat wij allen moeten ondergaan. Dat is “het doel” van ons leven op Aarde. Want die onvrede leidt naar een zoektocht naar wie we zijn en wat ons echt gelukkig maakt. De oorzaak is meestal in onze jeugd te vinden, maar kan ook later ontstaan, door onvrede met werk, geld, liefde. Door ziekte, psychische problemen of burn-out. Wat de trigger ook is, die zoektocht moeten we allemaal vroeger of later in ons leven aangaan. Het maakt deel uit van onze persoonlijke ontwikkeling. Die polariteit ervaren we, zodat we uiteindelijk gaan leren dat we allemaal één zijn. Want uiteindelijk is het de bedoeling dat we allemaal “wakker” worden en op een andere manier gaan leven. Niet meer vanuit zelfbelang, macht, comfort, status, geld en het streven naar meer, meer, meer en beter, beter, beter (terwijl we ondertussen de Aarde leegroven om die doelen te bereiken). Maar vanuit het gezamenlijke goed, welzijn voor iedereen, in verbinding met elkaar en met Moeder Aarde. Terug naar onze roots.

Dat jij een Doodle hebt is een zegen. Want jouw Doodle is een spiegel. Ten eerste geeft je Doodle jou die onvoorwaardelijke liefde die je waarschijnlijk in je leven hebt gemist, maar hij laat jou ook zien hoe jij jezelf lief kunt hebben. Het enige dat je hoeft te doen is kijken naar hoe jouw Doodle in het leven staat en met het leven omgaat. Ten tweede is de interactie met de Doodle een spiegel voor alle belemmerende overtuigingen die jij hebt (over het leven, je eigen kunnen, je eigenwaarde en alles waar je onzeker over of angstig voor bent). Ten derde is jouw Doodle een spiegel voor hoe puur natuur reageert op de menselijke maatschappij: denk aan hoe jouw Doodle met prikkels omgaat, met andere mensen of honden, maar vooral ook naar zijn gezondheid en hoe zijn lichaam reageert op alle onnatuurlijke dingen die de mens gecreëerd heeft: op chemische stoffen, uitlaatgassen, onnatuurlijke ingrediënten in voeding, medicatie enz (zeg maar alles wat de farmaceutische en dierenindustrie ons baasjes opleggen te kopen voor onze honden). Jouw Doodle is pure energie en van nature is zijn lichaam gezond. Zodra er iets gebeurt wat die balans verstoort, moet het wel van buiten komen (of van binnen, in de vorm van stress). En daarmee is jouw Doodle niet alleen een spiegel (en gewillig proefkonijn en helaas vaak ook slachtoffer) voor hoe ziek onze maatschappij het leven gemaakt heeft (met kunstmatige voedingsmiddelen, giftige stoffen in gebruiksmiddelen en alles dat we onze honden te eten en te gebruiken geven dat niet van gezonde, natuurlijke oorsprong is: newsflash: ook de massale hondenvoedingsindustrie is een veroorzaker van de wreedheden die je in de film ziet (want waarom denk je dat dat een miljarden industrie is die zo supermachtig is dat ze overheden en dierenartsen volledig manipuleren, niet te vergeten alle consumenten misleiden met slimme marketing die niet op waarheid berust is maar enkel bedoeld is om zoveel mogelijk geld te verdienen op een zo goedkoop mogelijke en dus ongezonde en dieronvriendelijke manier). Als dat alleen niet genoeg is om de supermarkt voeding van je Doodle te overwegen, denk dan eens aan alle stresshormonen die door al dat leed terecht komen in het vlees dat jij je hondje voorschotelt. Is dat echt wat je aan je Doodle wil voeren?

En wat dacht je van alle allergieën, huidproblemen, eetproblemen en darmproblemen waar zoveel Doodle aan lijden? Dat is niks anders dan een spiegel voor jou om andere spullen aan te schaffen die natuurlijker van oorsprong zijn en gezondere ingrediënten bevatten.

Maar het gaat nog verder, want wat je Doodle jou echt laat zien is dat jij van nature NET ZO gevoelig bent als hij is en dat jouw lichaam precies hetzelfde reageert op al die onnatuurlijke ingrediënten. Dus als jij nog geen kwaaltjes vertoont, medicijnen slikt of bep. ziektes onder de leden hebt (of als jij hieraan juist wel lijdt) SCHREEUWT jouw Doodle om je aandacht EN om wakker te worden!

Jouw Doodle is hier om jou te helpen. Want het gaat niet om hem, hij is slechts een pion in jouw leven. Alles hier op Aarde draait om jou! Om de lessen die jij hier te leren hebt. Eerst om je wakker te maken en je bewust te worden van alles dat niet klopt in dit en jouw leven. Vervolgens om op zoek te gaan naar je eigen waarheid en je ware zijn.

Pas als er genoeg mensen wakker zijn kan de Aarde helen. Op dit moment zijn alle rampzalige dingen die gebeuren (en die jij wellicht als slecht of erg zou bestempelen, maar die een hogere bedoeling hebben waarin alleen de uitkomst van waarde is) gericht op die verschuiving. Op het bewust maken van de mens. Dat alles wat wij tot nu toe gedaan hebben en hoe wij de Aarde voor ons eigen gewin misbruikt hebben, niet meer kan. Dat het tijd is voor een nieuwe soort maatschappij, voor andere prioriteiten, voor een Nieuw leven. En daarvoor is het nodig dat bepaalde machtige partijen en constructies omvallen, verdwijnen en nooit meer terugkomen.

Ooit hebben wij op deze manier al eerder geleefd. De herinneringen zitten nog diep in ons. Zodra we wakker worden, komen ook die herinneringen weer terug. En kunnen we samen een nieuw leven opbouwen. Een nieuwe Aarde, ons paradijs op Aarde.

Dit is wat ik geloof, dit is wat ik weet. En wat vele met mij gelukkig al weten. Je hoeft enkel naar je Doodle te kijken om te zien hoe het leven zou kunnen zijn. Ik hoop dat dit artikel jou inspireert om met andere ogen te gaan kijken: naar je Doodle, naar je leven en naar het Leven op Aarde.

We zijn allen één en we hebben elkaar nodig om niet alleen te overleven, maar onszelf te ontstijgen. Vanuit een hogere vibratie ziet de wereld er heel anders uit. En zijn oplossingen veel gemakkelijker te vinden. Alles wat we nodig hebben is er al. Het zit al in ons. We hoeven er alleen maar naar te leren luisteren. De natuur (en jouw Doodle) laat je zien hoe.

Ben jij er klaar voor om je opnieuw met haar te verbinden?

Een van de gemakkelijkste en leukste (en belangrijkste) manieren om dat te doen is door te leren hoe je ZELF de vachtverzorging en gezondheid van je Doodle in handen kunt nemen. Niet alleen, omdat je je dan op een nieuwe manier met je Doodle (en zijn energie) verbindt, ook omdat je daarmee uit je comfortzone stapt en nieuwe dingen leert over jezelf en jouw geestelijke en fysieke welzijn.

Op die manier profiteer je maximaal van het DoodleComfort in je leven!

Heel veel trimplezier!

Groetjes,
Wanda & Joy

Doodle transformatiecoach Wanda Klomp

Wil jij ook de 1e stap zetten naar een sterkere band met je Doodle en een vrijer, comfortabeler leven voor jullie beide?

Super! Want ik heb het zo gemakkelijk mogelijk voor je gemaakt om te leren hoe jij je Doodle of Waterhond ZELF kunt trimmen in de natuurlijke, fluffy look waar jij van houdt ZONDER scheren: als eeuwig pup! Check HIER de online trimworkshop!

Maar je kunt natuurlijk ook eerst beginnen met het downloaden van mijn GRATIS boek preview. 

Interessant? Deel dit artikel!

Wacht! Ga nog niet weg!

Jij bent op deze site terecht gekomen, omdat je je eigen Doodle wil leren trimmen, niet waar? En ik begrijp dat al die informatie een beetje overweldigend kan zijn. Bovendien is het veel leuker en fijner om zelf te DOEN en ERVAREN, dan om er maar over te blijven lezen. Toch?

Nou, dan heb ik iets heel speciaals voor je, dat de drempel van het zelf trimmen in één klap bij je wegneemt:

Een GRATIS mini proef trimworkshop! 

3 instructievideo’s waarmee je ZELF met je hondje op een veilige, vrijblijvende manier aan de slag kunt. Zodat je zelf kunt ervaren hoe leuk & gemakkelijk het is om je eigen Doodle te trimmen! No strings attached!

DUS WAAR WACHT JE NOG OP? 
Klik op onderstaande knop en sla aan het trimmen!

Enjoy!

Groetjes, Wanda